اولویت بندی و سطح استراحتگاه‌های گردشگری بین‌راهی

طبق آمارهای ارگانهای ذیربط غالب مسافرتهای گردشگری از طریق زمین و غالباً بهوسیلهاتومبیلهای شخصی است . این امر سرمایهگذاری در بخش استراحتگاههای گردشگری بینراهی،خصوصاً در منطقهای شمالی کشور که از امکانات طبیعی و بالقوه بهرهمند است را کاملاً توجیه میکند،لیکن فقدان طرح توسعه بر اساس چارچوب مشخص اولویتدهی مستدل و علمی پس از احداث وبهرهبرداری این مجموعهها کاملاً محسوس است.بهطور قطع بررسی موضوع و جهتدهی به اعتبارات سرمایهای که در این راستا هزینه میشود،اهمیت ویژهای دارد لیکن به مواردی چون کاهش تصادفات و حوادث بین جادهای، افزایش کیفیتسفر و توسعه صنعت گردشگری برای عموم مردم از جمله نتایج توسعه اندیشیده شده این استراحتگاههامیتواند باشد.، ایجاد مشاغل جدید و برنامهریزی جهت هدفمندی اوقات فراغت نیز اشاره کرد.در این پژوهش نخست با بررسی وضع موجود و ارائه نقاط جدید پیشنهادی ، به عوامل اصلیاولویتدهی به مراکز استراحتگاهی بینراهی پرداخته شده و در نهایت با اشاره به سابقه مطالعات انجامشده در این زمینه سه سطح اصلی برای استراحتگاهها معرفی و 3 ضریب وزنی برای سطوح مذبور پیشنهاد1 بر اساس (AHP) و در نهایت جدول اولویتدهی استراحتگاهها از طریق روش تحلیل سلسله مراتبینقاط پیشنهادی و موجود ارائه شده است. مسلماً با توجه به ضرورت و پیچیدگی موضوع یک مقالهپاسخگوی تام و کامل تمامی مسائل موجود در این زمینه نمیباشد لیکن در این پژوهش سعی شده استتا با انتخاب روشی بهینه به گشایش یک افق جدید در زمینه توسعه و ترویج خدمات گردشگری درجهت ساماندهی بخش مهمی از اعتبارات گردشگری دست یافت.